ხვარამზე:

- ვინა ხარ? ვინ იარები,

ლაღო, მაგ ლაღის ცხენითა,

თავს რად არ შამაიბრუნებ,

ყანას რად მამკევ ცრემლითა?

ვაჟიკა:

- ის გეგონაა, ქალაო,

გუშინ რო მედიდებოდი,

კაც-შუაკაცებ გიგზავნე,

თხა წალებურად ხტებოდი;

ისრე გაგახდევ სურვილსა,

ნემსს ყუნწზე აეგებოდი,

ჩაჰქონდე დილის ნიავსა,

უსულოდ ჩაელღვეოდი,

პატარა ნარის ჩიტასა

თვალში ფხად ჩაეგებოდი!

ხვარამზე:

- ვერცხლის თასადამც მაქცია,

რო ღვინით აგევსებოდი,

დაფერილი მქნა წითლადა,

შამსვამდი - შაგერგებოდი;

ანა მქნა ოქროს სათითე,

რო ხელზე ჩაგედებოდი;

ანა მქნა ოქროს ბურთვაი,

კალთაში ჩაგეშლებოდი;

ან ვერცხლის ფულად მაქცია,

ჯიბეში ჩაგეყრებოდი;

ან შენი ნამგლის ყანა მქნა,

რო ფხაზე შაგეჭრებოდი,

ანა მქნა ვარდი, ყოილი,

რო პირზე დაგეყრებოდი;

ანა მქნა მოის პერანგი,

რო მკერდზე დაგადნებოდი;

ან შენი ნანდაური მქნა,

გულს ჯავრად ჩაგეჭრებოდი;

ძალიან დაწუხებული

გზაზედამც შაგეყრებოდი;

ან შენი ძმა მქნა, მოწილე,

აროდის გაგეყრებოდი.

ვაჟიკა:

- წყაროზე წამასულიყავ,

ველისას, განა ტყისასა,

გორდი-გორ ჩამამავალმა,

ნაჭაპნს თვალნ მოვკრენ თმისასა,

გეძახე ბექის თავითა:

ქალავ, დაიცა, ღთის მადსა!

თავიც არ შამაიბრუნე,

მიხვალ და მიჰქსოვ წინდასა,

თან ზედ აფრქვევდი ცრემლებსა,

ნამს ჩამოჰგავდი ცისასა.

შენ გათხოვება გავიგე,

სამჯერ მოვკმიჭე მიწასა.

შენს მეტი ცოლად არ მინდა,

ვფიცავ ლაშარის ჯვრისასა.

ხვარამზე:

- არც ვინ შენს მეტი მე მინდა,

მეც გეფიცები ძმისასა,

მაგრამ ცოლს როგორ წაართომ

ღარიბი კაცი მდიდარსა?

დადეგი, არ მემეტები,

პირ გიგავ დილის ცისკარსა.

ეგ რომ გაგიგოს ჩემ ქმარმა,

დაგადებს თოფის ლიშანსა.

ვაჟიკა:

- ქალაო, შენ რო ქმარი გყავ,

თუნდა ხუთს გავთლი ხისასა.

იცი, როგორი ცხენი მყავ -

მიმინოსა ჰგავ მტისასა.

დაგკარგავ, დავიკარგები,

რისხვას ავიტან ღვთისასა!

გადამყევ, გადაგიყოლებ,

ქისტეთს დავიდებ ბინასა,

მაჰმადის რჯულზე დავდგები,

სახელად ვიტყვი წიქასა.

ტანზე ჩავიცომ ჩოხასა,

ლეგლუგას, ქისტებისასა.

მივაკრავ ქისტის ციხეზე

მარჯვენას შენის ქმრისასა,

დნებოდეს, ჩამოდიოდეს,

ლიბუს ადნობდეს ქვისასა.

ხვარამზე:

- მაგას ნუ მეტყვი, მოყმეო,

არ მემეტები, ღთის მადსა.

შენ, იქნებ, ჩემ ქმარ ვერ იცნობ -

ლერწამს ამოსულს ზღვისასა.

ღრუბელს ჰგავ მჭეხარ-მქუხარსა,

ქარ-ბუქსა მაღლის მთისასა.

შაგიტყობს, ამაამღერებს

ვადასა ფრანგულისასა.