შენ, ერთადერთო მრავალთა შორის,

ძვირფასო შენი ერთადერთობით,

მადლობელი ვარ იმ დღეებისთვის...

მეხსიერებას სანამ ვენდობით,

არ შეიძლება, არ გაგვახსენდეს,

ის, რასაც კაცი ერთხელ განიცდის,

მადლობელი ვარ სიხარულისთვის

და ვარსკვლევების ჩამოტანისთვის.

მადლობელი ვარ-მეთქი ძვირფასო,

იმ ტანჯვისათვის, სულს რომ მიღრღნიდა,

სიტყვები, თრთოლვით დაბადებული

რომ ამომქონდა სულის სიღრმიდან.

მადლობელი ვარ იმ ცრემლებისთვის

და ქალწულური შენი ნდობისთვის,

მთელი ცხოვრება მხოლოდ და მხოლოდ

ანარეკლია იმ ღვინობისთვის.

მადლობელი ვარ თითებისთვის,

ბნელში თამაში რომ გამიმართა,

თვალებს ალერსით რომ გადივლიდა

და ჩერდებოდა ბოლოს ყვრიმალთან...

მერე უეცრად რომ თენდებოდა...

დღეს ათენებდა შაშვი-სოლისტი,

მადლობელი ვარ იმ ჩურჩულისთვის

და იმ ჩურჩულის სულთაბრძოლისთვის...

რაც არაერთხელ გაგვახსენდება,

მეხსიერებას სანამ ვენდობით,

შენ, ერთადერთო მრავალთა შორის,

ძვირფასო შენი ერთადერთობით!..