I

ჩემს მამულზედ უკეთესი სად არი?

იგია თვით სამოთხისა სადარი;

მაგრამ ვაი, რომ მის ჭვრეტით ვერ ვტკბები,

უცხო-უცხო მხარეებში ვბერდები!

ოჰ, განგებავ, მისმინე ეს ვედრება:

თუ სამშობლოს ხილვა აღარ მერგება,

მომკალ ბარემ, - რაც ვიტანჯე, მაკმარე

და მკვდარს მაინც იქ მაღირსე სამარე!..

II

ჩემს სატრფოზედ უკეთესი ვინ არი?

იგია თვით ანგელოზი მცინარი;

მაგრამ ვაი, რომ მის ჭვრეტით ვერ ვტკბები,

მისს ალერსსა მოკლებული ვბერდები!

ოჰ, განგებავ, მისმინე ეს ვედრება:

თუ საყვარლის ხილვა აღარ მერგება,

მომკალ ბარემ, - ტანჯვას გადამარჩინე

და მკვდარს მაინც მის ცრემლი დამადინე!..