აღარც ქარი, აღარც სუსხი,

აღარც თოვლის ნარჩენია,

ტყემლის ყვავილს ფიფქი სცვივა.

ატმებს ცეცხლი გასჩენია.

ცის ლაჟვარდში ტოროლები,

აივანზე - მერცხლებია,

გამოსულან პატარები,

მათი ცქერით ვერ ძღებიან.

აკვირდება, უკვირს ჩინოს,

თუმცა სხვებზე დინჯი კია:

ეს, ტოლები ეძახიან,

თუ ჩიტების ჭიკჭიკია?

სტვენს ბულბული, შაშვი გალობს,

ბინად ტყე აქვთ არჩეული,

მიწას მოლი მოჰფენია,

ტყეებს - მწვანე ფარჩეული.

აღარც ქარი, აღარც სუსხი,

აღარც თოვლის ნარჩენია,

ტყემლის ყვავილს ფიფქი სცვივა,

ატმებს ცეცხლი გასჩენია!