საით მიხვალ შემოდგომავ,

შენი ჭრელი ქარებით, 

ფოთოლ-ფოთოლ, ფეხაკრეფით 

საით მიიპარები.

ვიცი, ერთხელ გათენდება 

და უშენოდ დარჩენილს 

გაძარცვულ ბაღს გაანათებს 

დათრთვილული ფარჩები.

სუსხიანი ზამთრის სუნთქვა 

ფანჯრის მინებს დაორთქლავს, 

მიჭირს შენთან განშორება, 

დარდის სიტყვით ამოთქმა.

გულით მინდა მივაკვლიო 

შენს უხილავ სამალავს, 

ვინ დაგხატა, ვინ დაგტოვა 

ფერადების ამარა?

ზეცა ელვის ნაბზარებით 

რისთვის ჩამოიკაწრე, 

მერამდენედ შემატოვებ 

მოსალოდნელ სიმკაცრეს.

საით მიხვალ შემოდგომავ, 

შენი ჭრელი ქარებით, 

ყველაფერი მავიწყდება, 

შენ რომ სულს ეკარები...