დახუნძლული ვენახების

კარი არის ღია:

აქეთ კვახის გორებია,

იქ ვაშლები ყრია.

- დაკრიფეთო! - ხეხილები

ტოტებს დაბლა ხრიან.

ქარვისფერი, შინდისფერი

სიტკბო უდგას მტევანს.

გოდრებს

კალათს მივაშველებთ,

აღარ არის ტევა.

საწნახელში - ტაშფანდურა,

ზვრებში - ღამის თევა.

გზას ვერ უქცევ

გოდრიანი მანქანების გრიალს.

უფრთხი თავზე გადმომზირალ

მუშტისტოლა ქლიავს

და ფოთლები ცეცხლისფერი

ორღობეში ქრიან...

ამას ჩვენი დალოცვილი

შემოდგომა ჰქვია.