თითქოს გაშალა ლეკმა ნაბადი

და ზედ ქისიდან დაყარა ოქრო -

ცა ვარსკვლავებით გაივსო უცებ,

გაჩინარდა გზა - ოკრო-ბოკრო.

ტყეს შეუნახავს დილის სურნელი,

როგორც ძველ რვეულს - პირველი ლექსი.

ფეხქვეშ შემკრთალი ნეშო შრიალებს

და ცის ოდნავი შერხევაც მესმის.