გადაუვლიათ სულში მაისებს,

ჩქამი არ ისმის ხეთა.

გამომაფხიზლებს შენი ხმა ისევ,

მომენატრები, დედა!

გულს დათუთქავენ ცეცხლის ენები,

ხსნას რომ მივაგნო ბედად -

გარდასულ დღეებს ავედევნები,

მომენატრები, დედა!

მაგრამ ის წლები აღარ მელიან,

გზას რომ ვუთმობდი სევდას.

ვეღარ დავმალავ თვალებს ცრემლიანს...

მომენატრები, დედა!

ამაოდ ვუხმობ ჩავლილ აპრილებს,

ზამთარი მოდის, ვხედავ.

ვიდრე სიკვდილი გამინაპირებს,

უნდა იცოცხლო, დედა!